Op dertig september 2015 stierf Albert Siebelink, een van de aardigste en fanatiekste Veerkampverzamelaars.

Zijn overlijden is aanleiding om uit te leggen hoe belangrijk het voor een kunstenaar is, om gewaardeerd te worden, in die zin dat het stimuleren van kunst eigenlijk niet alleen vliegwiel of startmotor is, maar eigenlijk haar bestaan eraan dankt. Nu waren de verdiensten van Albert op muzikaal gebied al groot, maar over zijn verzamelgebied van de beeldende kunst, en dan specifiek mijn werk, valt meer te zeggen.

Er zijn uiteraard allerlei soorten verzamelaars; grote en kleine, en niet te vergeten de filatelisten, de trouwe zegelspaarders. Sommige verzamelaars zijn louter afwachtend; een aantal prefereert een persoonlijk duwtje van de kunstenaar in de rug: een soort contra-aandacht. Daar was bij Albert geen sprake van. Hij zag er niet alleen zo uit, maar hij was werkelijk de boom op de bergtop. Op bevestiging van zijn goede smaak, ook door de maker zelf, zat hij niet te wachten.

Hij was de directeur van de Tiburgse stichting Kultoer, een kwetsbaar, hybride, bijna onbestaanbaar begrip. Een schitterende naam: kultoer is onbegonnen werk; onzin en strijd ineen.

Dat omschrijft ook mijn streven. Pogingen, die vaak pas na langere tijd – voortschrijdend inzicht – worden wat ze in eerste instantie hadden moeten zijn. Elke nieuwe afdruk van een prent verlicht een stukje van de blinde vlek, de allereerste druk nog het meest, maar wat als niemand die eerste, naar later blijkt – min of meer mislukte – prent afneemt? Komt het proces dan überhaupt op gang? De verkoop van de eerste prent aan Albert, die er altijd als eerste bij was,  heb ik als meer dan essentieel ervaren, nog afgezien van het feit dat hij dagelijks mijn site in de gaten hield, wat op zich al een heiligverklaring verdient.

Ik moet er, met andere woorden, op aandringen dat verzamelaars in leven blijven, of preciezer: de liefhebbers van mijn werk. Dat gold vooral de onsterfelijke Albert Siebelink.

PS: Ook onsterfelijk in die zin dat Albert postuum zijn eigen bier(merk) heeft: Zwarte Boebus, een vermomd haargroeimiddel op basis van warmte, genegenheid en hoop. Helaas is ook dit bier niet meer verkrijgbaar.

Hoewel deze site compacter is dan de vorige, heb ik toch gemeend dit digitale monumentje te laten staan.(JV)

ALBERT SIEBELINK

ALBERT SIEBELINK